បណ្ដៅ

ពីWiktionary

( ន. ) ចំណោទ​បញ្ឆិត​បញ្ឆៀង​ប្រៀប​ប្រាយ​ចោទ​ឲ្យ​រក​ឲ្យ​ស្រាយ​ឈ្មោះ​អ្វី​មួយ, ដូច​បណ្ដៅ​មាន​ដើម​ថា : ឯក​អង្គ​ទ្រង់​នាម​ឯក ខ្ពស់​អនេក ទាប​ជាង​ស្មៅ អ្នក​រក​បណ្ដៅ​ប្រាប់​ថា ភ្នំ (ត្រូវ​ហើយ) ; យ៉ាង​នេះ​ហៅ​ថា បណ្ដៅ ឬ ពាក្យ​បណ្ដៅ ។ ខ្មែរ​យើង​មាន​បណ្ដៅ​ច្រើន​ណាស់ ចាស់​ៗ​ពី​ព្រេង​នាយ​បាន​បង្កើត​ទុក​ឲ្យ​ក្មេង​ៗ​លេង ឲ្យ​មាន​យោបល់​សម្បូណ៌ ។ ប្រើ​ជា កិ. ឬ គុ. ផង​ក៏​បាន : នាំ​គ្នា​បណ្ដៅ​លេង​ទៅ !; ពាក្យ​បណ្ដៅ ។