បាឋកថា
ប៉ាឋៈកៈថា សំ. បា. ( ន. ) សម្ដីថ្លែងសេចក្ដី (មាត់ទទេ); កថាសម្ដែងរឿងរ៉ាវ; កថាសូត្របាលី ។ (អ្នកប្រទេសឥណ្ឌាហៅសាលារៀនថា បាឋសាលាតាមការយល់របស់គេ) ។
ប៉ាឋៈកៈថា សំ. បា. ( ន. ) សម្ដីថ្លែងសេចក្ដី (មាត់ទទេ); កថាសម្ដែងរឿងរ៉ាវ; កថាសូត្របាលី ។ (អ្នកប្រទេសឥណ្ឌាហៅសាលារៀនថា បាឋសាលាតាមការយល់របស់គេ) ។