ប្រប
( និ. ) ទៀប, ជិត, ក្បែរ : ប្របផ្លូវ, ប្របខ្លួន ។ កិ. អែប, អែបអប, ផ្គាប់ផ្គុន ដោយអែបអបឲ្យត្រូវចិត្ត : មនុស្សនោះប៉ិនប្របណាស់ ។ (ព. ទ. បុ.) : មនុស្សប្របមានរបបតែខាងបញ្ជោរលើកជើង ។ ប្រាជ្ញពុំស្មើប្រប ទន់ស្លឹកត្រចៀកខ្លប ពុំស្មើឡេមឡឺម មានអត្ថន័យថា អ្នកប្រាជ្ញមិនចេះប្រប គឺមិនមានការបា្រស្រ័យនឹងអ្នកធំ ទោះស្លូតសុភាពយ៉ាងណាក្ដី ក៏ពុំស្មើនឹងអ្នកខ្លៅដែលគេជាមនុស្សជិតដិតនឹងអ្នកធំឡើយ (ម. ព. ប្រយោគសម្បត្តិ ផង) ។