ផ្ដូត

ពីWiktionary

ជើង ដ ( ន. ) ឈ្មោះ​រោគ​មួយ​ប្រភេទ​កើត​នៅ​ស្បែក​មនុស្ស ដុះ​ដោរ​ឡើង​ជា​សាច់​ទន់​សម្បុរ​ជាំ មាន​ទំហំ​ប្រមាណ​ប៉ុន​គ្រាប់​សណ្ដែក​បាយ​ឬ​ប៉ុន​គ្រាប់​ពោត​ឬ​ក៏​ធំ​ទ្រើស​ជាង​នោះ​ទៅ​ទៀត ។