ផ្ទញ់
( កិ. ) ធ្វើឲ្យទញ់; ពោលពាក្យបន្ទច់បង្អាក់ឬសង្កត់សង្កិនឲ្យទញ់; ឲ្យទាល់ផ្លូវ, ទាល់សេចក្ដី : គេផ្ទញ់កណ្ដាលចំណោម ស្រាប់តែបាត់មាត់ឈឹង ។
( កិ. ) ធ្វើឲ្យទញ់; ពោលពាក្យបន្ទច់បង្អាក់ឬសង្កត់សង្កិនឲ្យទញ់; ឲ្យទាល់ផ្លូវ, ទាល់សេចក្ដី : គេផ្ទញ់កណ្ដាលចំណោម ស្រាប់តែបាត់មាត់ឈឹង ។