ពើង

( កិ. ) ចំកោង​ចម្អែ​ទៅ​មុខ : ពើង​ទ្រូង, ពើង​ពោះ ។ គុ. ដែល​ចំកោង​ឡើង : ទ្រូង​ពើង, ល្អី​ពើង ។ ន. ពើង​ភ្នំ ថ្ម​ភ្នំ​ដែល​ពើង​លយ​ពេញ​ដូច​ជា​ដំបូល​ល្មម​ជ្រក​ភ្លៀង​បាន ។ ផើង (ព. បុ.) ។