ព្រះស្ដែង
ជើង ដ បុ. ស. ឬអាល. ព. បុ. អ្នក, នាយ, ចៅ, បា; ឬវ៉ឺយ, វ៉ី; ពាក្យសម្រាប់ឥស្សរជនហៅមនុស្សស្និទ្ធស្នាល ដែលនៅក្រោមបង្គាប់របស់ខ្លួន : ម្នាលព្រះស្ដែង ! នែព្រះស្ដែង !; ហៅដោយមេត្តាប្រណីទៅរកអ្នកតូចទាបទន់ខ្សោយក៏បាន : ម្នាលប្រស្ដែងប្រេតអើយ !... (ព. ទេ.) ។ ប្រស្ដែង