ភក្ដី

ពីWiktionary
  1. ជើង ដ, អ. ថ. ភ័ក-ក្ដី សំ. ; បា. ( ន. ) (ភក្ដិ; ភត្តិ) ការ​ចែក, ចំណែក;
  2. ការ​សេព​គប់;
  3. សេចក្ដី​រាប់អាន, សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ស្មោះ, សេចក្ដី​ស្មោះ​ត្រង់, សេចក្ដី​ស្លូត​ត្រង់, សេចក្ដី​គោរព : មាន​ភក្ដី​ចំពោះ​ចៅហ្វាយ​នាយ ។ បើ​រួម​ចូល​នឹង​នាម​នាម​ឯ​ទៀត ប្រើ​ជា ភក្ដិ ឬ ភ័ក្ដិ (អ. ថ. ភ័ក) : ញាតិ​ភក្ដិ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ស្មោះ​ចំពោះ​ញាតិ​ឬ​ញាតិ​ដែល​ស្លូត​ត្រង់; មិត្រ​ភក្ដិ សេចក្ដី​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​មិត្រ​ឬ​មិត្រ​ដែល​ស្លូត​ត្រង់; ស្វាមី​ភក្ដិ សេចក្ដី​គោរព​ស្វាមី, សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ស្មោះ​ចំពោះ​ម្ចាស់ ឬ​សេចក្ដី​គោរព​ចៅហ្វាយ​នាយ ។ល។
  4. ឃុំនៃស្រុកបរសេដ្ឋ