ភគវ័ត

ពីWiktionary

ភៈគៈវ័ន ឬ --វ័ន សំ.; បា. ( គុ. ឬ ន. ) (ភគវត៑; ភគវន្តុ > ភគវន្ត) ដែល​មាន​ជោគ, មាន​បុណ្យ, មាន​យស; ឬ​លោក​អ្នក​មាន​ជោគ, អ្នក​មាន​បុណ្យ, អ្នក​ប្រាជ្ញ ។ ពាក្យ​នេះ ខាង​លទ្ធិ​ពុទ្ធ​សាសនា​ហៅ​ចំពោះ​តែ​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ : ព្រះ​ភគវ័ត ឬ ព្រះ​ភគវ័ន្ត; ខាង​លទ្ធិ​ដទៃ ហៅ​បាន​គ្រប់​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ធំ​ៗ​ទួទៅ​មិន​មាន​កំណត់ ហៅ​ថា ភគវា ឬ ភគវាន ក៏​បាន) ។ ភគវ័ន្ត