ភស្ដា
ជើង ដ, អ. ថ. ភ័ស-ស្ដា បា.; សំ. ( ន. ) (ភត្ដា < ភត្តុ; ភត៌ា < ភត៌្ឫ) ស្វាមី (ប្ដី); ខ្មែរប្រើជារាជសព្ទ : ព្រះភស្ដា, សម្ដេចព្រះភស្ដា (ច្រើនប្រើក្នុងកាព្យទេស្នា ឬ កាព្យ) ។
ជើង ដ, អ. ថ. ភ័ស-ស្ដា បា.; សំ. ( ន. ) (ភត្ដា < ភត្តុ; ភត៌ា < ភត៌្ឫ) ស្វាមី (ប្ដី); ខ្មែរប្រើជារាជសព្ទ : ព្រះភស្ដា, សម្ដេចព្រះភស្ដា (ច្រើនប្រើក្នុងកាព្យទេស្នា ឬ កាព្យ) ។