ភាតុបុត្ត

--បុត បា.; សំ. ( ន. ) (--បុត្ត; ភ្រាត្ឫ + បុត្រ) កូន​ប្រុស​របស់​បង​ប្រុស​ឬ​របស់​ប្អូន​ប្រុស (ក្មួយ​ប្រុស); បើ​ក្មួយ​ស្រី​ជា ភាតុ​ធីតា ឬ ភាតុ​បុត្រី (រ. ស.) ។ --បុត្រ