ភេរវៈ
--រៈ-- បា.; សំ. ( គុ. ) (ភៃរវ) ដែលគួរខ្លាច, ដែលគួរស្បើម, គួរភ្លឹក, គួរស្លុតរន្ធត់ ។ ពាក្យនេះច្រើន ប្រើរៀងខាងដើមសព្ទឯទៀត ដូចជា ភេរវកម្ម, ភេរវសព្ទ ជាដើម ។ ភេរវកម្ម អំពើដែលគួរខ្លាច, គួរឲ្យតក់ស្លុត, អំពើចលាចលជ្រួលច្របល់ ដែលបណ្ដាលមកពីការធ្វើឃាតកម្ម ដោយសម្ងាត់ជាដើម : នាំបង្កបង្កើតភេវរកម្ម ។ ភេវរជន ជនអ្នកបង្កបង្កើតភេវរកម្ម ។ ភេវរភាព ភាពដែលគួរឲ្យខ្លាច ។ ភេវរសញ្ញា សញ្ញាដែលគេធ្វើឲ្យដឹងថា មានភ័យអាសន្ន, ដំណឹងជាគ្រឿងសម្គាល់ក្នុងពេលដែលមានភេរវកម្ម ដូចជាភ្លើងឆេះផ្ទះជាដើម ។ ភេរវសព្ទ សូរសំឡេង, សូរសព្ទដែលគួរខ្លាច, ដែលគួរស្បើម គួរភ្លឹក, សូរសព្ទដ៏សម្បើម, ដ៏ពន្លឹក : សម្រែកសីហៈ, សម្រែកខ្លាធំ, សូរគ្រាប់បែកផ្ទុះ ជាភេរវសព្ទ...។ ភេរវារម្មណ៍ (ភេរៈវារ៉ម់) អារម្មណ៍ដែលគួរខ្លាច, ដែលគួរភ្លឹក ។