ភោគ
សំ. បា. ( ន. ) (ភោគ) សម្បត្តិ, ទ្រព្យ; សេចក្ដីសុខ, ការបរិភោគ; សួយ; ភ្នេន, របត់, ផ្នត់...។ ភោគបតី (ភោគៈប៉ៈដី) ម្ចាស់ទ្រព្យ; អ្នកមានទ្រព្យ; អ្នកត្រួតត្រាស្រុកសួយ (ចៅហ្វាយស្រុក) ។ ភោគព័ស្តុ ឬ ភោគភ័ស្តុ (ភោក--ព័ស ឬ-ភ័ស) ទ្រព្យសម្បត្តិផ្សេងៗ ។ ភោគលាប (ភោគៈលាប) ការបានទ្រព្យ; ការប្រាក់ ឬ ប្រាក់ការ; ចំណេញ ។ ភោគវ័ត, ភោគវ័ន្ត ឬ ភោគី អ្នកមានទ្រព្យ; បើស្រ្តីជា ភោគវតី, ភោគវន្តី, ភោគិនី ។ ភោគៈ