ភ្នក់

( ន. ) គំនរ​ឧស​ឬ​សម្រាម ដែល​ដុត​ឲ្យ​ឆេះ​ងំ​រង្គំ​យូរ​ដោយ​សង្កត់​នឹង​អង្កាម​ឬ​កម្ទេច, ស្មៅ, ចំណាំង​ជាដើម ដែល​ស្រស់ ឬ​ដែល​លាយ​ដោយ​ដី ដើម្បី​ឲ្យ​ហុយ​ផ្សែង​កម្ចាត់​មូស​ជាដើម : បង្ហុយ​ភ្នក់, ភ្នក់​ភ្លើង ឬ ភ្លើង​ភ្នក់ ។