ភ្នែល

( គុ. ) ដែល​សម្ទែល​ចេញ​ច្បាស់​លាស់ (ច្រើន​និយាយ​តែ​ពី​ពោះ) : ពោះ​ភ្នែល (ព. សា.) ។ ភ្នែល​ៗ កិ. វិ. ដែល​បោល​ឬ​រត់​បោះ​ជើង​យាង​យាវ​ឬ​លោត​រង្វើល​ៗ : គោ​បោល​ភ្នែល​ៗ, រត់​ភ្នែល​ៗ, លោត​ភ្នែល​ៗ ។ វេវ. ផ្នាល​ៗ, ផ្នែល​ៗ (និយាយ​តាម​ទម្លាប់​ប្រើ) ។