ភ្រឹតក

ភ្រឹតៈកៈ ឬ ភ្រឹដក់ សំ. ( ន. ) (ភ្ឫតក; ឫ > រឹ) អ្នក​ធ្វើ​ការ​ឈ្នួល, កូន​ឈ្នួល; អ្នក​បម្រើ, កម្មករ (ព. កា.) : ខ្ញុំ​ជា​ភ្រឹតក ពុំ​ដែល​លួច​ឆក់ ទ្រព្យ​ធន​ជន​ណា ម្ដេច​ក៏​លោក​មក ប្រកាន់​ខ្ញុំ​ថា ជា​ចោរ​ពាលា ដូច្នេះ​ទៅ​វិញ ? (ស្រ្តី​ជា ភ្រឹតិកា) ។