ភ្លាវ

( គុ. ) ដែល​មាន​រស​ប្រហាត ស្ទើរ​សាប ស្ទើរ​ប្រៃ ស្ទើរ​ជូរ ។ ភ្លាវ​មាត់ ប្រហាត​មាត់​នាំ​ឲ្យ​បរិភោគ​ភោជនាហារ​ឬ​ផឹក​ទឹក​ទៅ​ភ្លាវ​ៗ ។