Jump to content

យតិ

ពីWiktionary

យៈតិ សំ. បា. ( ន. ) អ្នក​មាន​ព្យាយាម​ទូន្មាន​ចិត្ត​ឲ្យ​ស្ងប់​រម្ងាប់, អ្នក​ប្រាជ្ញ​ខាង​ផ្លូវ​ពត់​ចិត្ត, យោគី ។ ដំណើរ​ឈប់​បង្អង់​តាម​ឃ្លា​គាថា, កាព្យ, ឃ្លោង គឺ​សង្កាត់ ឃ្លា​មួយ​ៗ​របស់​កាព្យ​ឃ្លោង ។ យតិ​ភង្គ (យៈតិភ័ង) សង្កាត់​ពាក្យ មួយ​ម៉ាត់​ដែល​ផ្តាច់​ចេញ​ដោយ​ខ្លួន​ពី​គ្នា ត្រង់​ចន្លោះ​ឃ្លា​គាថា, កាព្យ, ឃ្លោង, ខាង​បាលី​ភាសា ដូច​ជា : ទុហេតុកា មតា សត្ត- ចត្តាឡីស តិហេតុកា; ខាង​ភាសា​ខែ្មរ​ដូច​ជា : ច្បាប់​នេះ​ថ្លៃថ្លា គួរ​ឲ្យ​អស់​មហា- ជន​ផង​ត្រងត្រាប់...; សត្ត និង ចត្តា-ឡីស ត្រូវ​ភ្ជាប់​គ្នា, មហា និង ជន ក៏​ត្រូវ​ភ្ជាប់​គ្នា, បែរ​ជា​ដក​ដាច់​ពី​គ្នា​តាម​ឃ្លា​របស់​កាព្យ តែ​ត្រូវ​ប្រើ​គ្រឿង​សញ្ញា (-) នេះ​ជា​សម្គាល់​ឲ្យ​ដឹង​ថា​ជា​ពាក្យ​ភ្ជាប់​គ្នា, យ៉ាង​នេះ​ហៅ​ថា យតិ​ភង្គ ។