រជនី

ពីWiktionary

រៈជៈ-- សំ. បា. ( ន. ) រាត្រី (យប់) ។ រជនី​ករ ព្រះ​ចន្ទ ។ រជនី​ចរ បិសាច​ដែល​ត្រាច់​តែ​ក្នុង​វេលា​យប់, ព្រាយ​ហោះ; ព្រះ​ចន្រ្ទ; ផ្កាយ; ចោរ; អ្នក​ដើរ​ល្បាត ក្នុង​វេលា​យប់; សត្វ​ដែល​ចេញ​រក​ស៊ី​តែ​ក្នុង​វេលា​យប់ (សត្វ​រត្តិ​ចរ) ។ រជនី​ជល (--ជល់) ទឹក​សន្សើម ។ រជនី​មុខ ពេល​ព្រលប់, ក្បាល​ព្រលប់ (ពាក្យ​ទាំង​នេះ​សុទ្ធ​តែ​សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​កាព្យ) ។