រន្ទឺ
( កិ. វិ. ឬ គុ. ) ដែលលេចឮសាយសុសដោយបញ្ចេញសម្ដីកំញើញ, កម្ទរ, ព្យូហ៍ ឲ្យភ័យ ឲ្យញញើត : ឮរន្ទឺ; សម្ដីរន្ទឺ, វាស្ដីថារន្ទឺបញ្ឈឺចិត្ត ។ (ព. កា.) : វាឲ្យសំឡេងរន្ទឺ ខ្ញុំធ្វើមិនឮ រន្ទឺកាន់តែខ្លាំងឡើង ។ ឫកពាវាបែបចើងម៉ើង សក់ក្បាលកន្រ្ទើង ទើងមើងឡើងដៃឥតក្រែង ។