របា
សំ. ( ន. ) (រប ជា កិ. “និយាយ, ថ្លែងប្រាប់, តំណាលប្រាប់” > របា ?) ការនិយាយរៀបរាប់ឬបូរបាច់ប្រាប់ឲ្យដឹងដើមទង : ស្ដាប់របា (សម័យឥឡូវមិនដែលប្រើ) ។ ដំណើរសេចក្ដីជាពាក្យកាព្យរៀបរាប់អំពីត្រៃលក្សណ៍ (អនិច្ចំ, ទុក្ខំ, អនត្តា) ឬអំពីធម៌ណាមួយដែលគួរឲ្យកើតសង្វេគ សម្រាប់សូត្រឲ្យមនុស្សឈឺចាស់ស្ដាប់ : សូត្ររបា ។ ពង្សាវតារ : របាក្សត្រ គឺពង្សាវតារក្សត្រក្នុងប្រទេសនីមួយតៗ មក ។ បវេណី, ជំបួរ : មានរបាយ៉ាងហ្នឹងរៀងមក គឺមានបវេណីឬ ជំបួរយ៉ាងហ្នឹងរៀងមក ។