លក់

ពីWiktionary

( កិ. ) ចំណាយ​ទំនិញ, ឲ្យ​របស់​ទៅ​អ្នក​ទិញ​ដោយ​យក​ថ្លៃ : លក់​ទំនិញ ។ ពិន័យ​តាម​ច្បាប់​បញ្ញត្ត : ត្រូវ​គយ​លក់ ៣០ រៀល ។ លក់​ខ្លួន ចំណាយ​ខ្លួន ឲ្យ​ជា​អ្នក​នៅ​បម្រើ​គេ ។ លក់​ជឿ លក់​ពុំទាន់​យក​ថ្លៃ​ដល់​ដៃ​ភ្លាម​នៅ​ឡើយ​ដោយ​ជឿ​ថា​អ្នក​ទិញ​នឹង​ចេញ​តម្លៃ​ឲ្យ​ពុំ​ខាន ។ លក់​ដូរ លក់​ខ្លះ​ដូរ​ខ្លះ គឺ​លក់​របស់​រប៉ិចរប៉ី​រាយ​រង ។ លក់​ដុំ លក់​ទាំង​ដុំ​ៗ ទីទៃ​ពី​លក់​រាយ ។ លក់​រាយ លក់​រាយ​ៗ តាម​តែ​គេ​ទិញ​អ្វី​ៗ​ប៉ុន្មាន​ៗ​ក៏​ដោយ ទីទៃ​ពី​លក់​ដុំ ។ លក់​ព្នៃ ពិន័យ​លក់​ទ្វេ​គុណ​(ក្លាយ​មក​ពី​ពាក្យ​ថា លក់​ពិន័យ ឬ ពិន័យ​លក់; ម. ព. ព្នៃ និង​ ពិន័យ ទៀត​ផង)។ ពាក្យ លក់ នេះ​បើ​របស់​ដែល​ទាក់ទង​ខាង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា ត្រូវ​ថា ជាវ, អ្នក​លក់​និង​អ្នក​ទិញ​ត្រូវ​ថា ជាវ ដូច​គ្នា : ជាវ​គម្ពីរ, ជាវ​បាត្រ, ជាវ​ត្រៃ​ចីវរ, ជាវ​សៀវភៅ​ធម៌ ។ល។ បើ​បព្វជិត​និង​អ្នក​លក់​ត្រូវ​ថា ពិចារណា ដូច​ជា​ថា : លោក​គ្រូ​ឲ្យ​គេ​ពិចារណា​តែ​បាត្រ​មួយ​ទេ ឬ​ឲ្យ​គេ​ពិចារណា​គ្រឿង​បរិក្ខារ​អ្វី​ទៀត​ដែរ ?..។ល។

( កិ. ) ដេក​ស៊ប់​ស្ងាត់​អារម្មណ៍​មិន​ដឹង​ខ្លួន : លក់​មួយ​ល្បក់ ។ លក់​លង់ លក់​ជ្រុល​ដំណេក ។ លក់​លន់ ឬ លន់​លក់ លក់​ហួស​ប្រមាណ, លក់​ជ្រៅ​មិន​ងាយ​ភ្ញាក់ (ព. កា.) : លក់​លន់​លង់​ជ្រៅ ទោះ​ខ្លួន​ដេក​នៅ ក្នុង​គ្រឹហា​ឋាន មាន​ចោរ​កំណាច អាច​គាស់​ទ្វារ​បាន លួច​ទ្រព្យ​ហើយ​ច្រាន ទ្វារ​បិទ​ដូច​ដើម ។ លក់​ស្វា លក់​ពភ្លឹម​ពភ្លែត គឺ​ស្ទើរ​លក់​ស្ទើរ​ភ្ញាក់ (បាលី​ហៅ កបិ​មិទ្ធ “លក់​ស្វា”, ការ​យល់​សប្ន​ឃើញ​អ្វី​ៗ ទោះ​ពិត​ក្តី​មិន​ពិត​ក្តី ឃើញ​ត្រង់​ស្របក់​នេះ​ឯង ពុំ​មែន​ពេញ​ជា​លក់​ពុំ​មែន​ពេញ​ជា​ភ្ញាក់​គឺ​ត្រង់​ចន្លោះ​លក់​និង​ភ្ញាក់; ព. វិ. ពុ.) ។ ព. ប្រ. ដេក​លក់ ឬ លក់​ជានិច្ច ត្រាំ​គំនិត​នៅ​ក្នុង​ដំណើរ​មិន​យល់​ការ​ខុស​ត្រូវ​ឬ​ប្រហែស​ធ្វេស​ជានិច្ច ។