លក្ខណ
ល័ក-ខៈ ណៈ បា.; សំ. ( ន. ) (លក្ខណ; លក្សណ) គ្រឿងសម្គាល់, គ្រឿងចំណាំ; គ្រឿងសង្កេតនាខ្លួនប្រាណ ចង្អុលឲ្យឃើញច្បាស់ថាមានភ័ព្វឬឥតភ័ព្វ; គុណសម្បត្តិ : លក្ខណៈមានបុណ្យ, --ឥតបុណ្យ; ហោរទាយលក្ខណៈ ។ លក្ខណញ្ញូ, លក្ខណវិទូ ឬ លក្ខណវិទ អ្នកស្គាល់លក្ខណៈ; ហោរ ។ លក្ខណប្បញ្ញត្តិ បញ្ញត្តិតាមលក្ខណៈច្បាប់ ។ លក្ខណមន្ត ឬ--វិជ្ជា មន្តឬចំណេះសម្រាប់ទាយលក្ខណៈខ្លួនប្រាណ ។ លក្ខណហេតុ ឬលក្ខណការណ៍ ហេតុឬការណ៍ ដែលប្រកបដោយលក្ខណៈ, ដែលត្រូវលក្ខណៈ ។ លក្ខណវិបត្តិ វិបត្តិលក្ខណៈ, ការខូចលក្ខណៈ, ទាស់លក្ខណៈ ។ លក្ខណសម្បត្តិ ការគ្រប់ព្រមដោយលក្ខណៈ ។ លក្ខណាការ អាការនៃលក្ខណៈ ។ល។ លក្ខណៈ