លជ្ជី

ល័ច-ជី បា. ( ន. ឬ គុ. ) ដែល​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស; អ្នក​មាន​ខ្មាស : មនុស្ស​លជ្ជី ។ បើ​ស្ត្រី​ជា លជ្ជិនី (ព. ផ្ទ. អលជ្ជី; អលជ្ជិនី) ។ លជ្ជី​ភាព (បា. លជ្ជិ-ភាវ) ភាព, ដំណើរ របស់​អ្នក​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស (ព. ផ្ទ. អលជ្ជី​ភាព) ។ល។