លោណ ម្ពិល
លោ-ណ័ម-ពិល បា. ( គុ. ឬ ន. ) (លោណ “ប្រៃ” + អម្ពិល “ជូរ” > លោណម្ពិល) ប្រៃនិងជូរឬវត្ថុមានរសប្រៃនិងជូរ ។ ព. កា. ថា : តាបសចាស់ៗ នៅព្រៃយូរណាស់ ឆាន់ឥតអំបិល ស្រាប់តែនឹកភ្នក ដល់លោណម្ពិល ក៏នាំគ្នាវិល មករកក្រុងម្តង ។ អ្នកក្រុងឈូឆរ ដោយក្តីត្រេកអរ នាំគ្នាត្រសង មករកឥសី យកអ្វីមកផង បំពេញបំណង តាបសរាល់រូប ។