វន្ទនា

វ័ន-ទៈ-- សំ. បា. ( ន. ) អភិវាទន៍ (ការ​ថ្វាយ​បង្គំ, ការ​សំពះ, គំនាប់) ។ កាយ​វន្ទនា, វចី​វន្ទនា, មនោ​វន្ទនា អភិវាទន៍​ដោយ​កាយ, ដោយ​វាចា, ដោយ​ចិត្ត ។ វន្ទនាការ (< វន្ទនា + អាការ) អាការ​អភិវាទន៍ ។