វាយុ

ពីWiktionary

សំ. បា. ( ន. ) ខ្យល់; ព្យុះ ។ វាយុគុល្ម (--គុល) មើល​ពាក្យ ពាយុគុល្ម ។ វាយុទេព ទេវតា​អ្នក​បណ្ដាល​ឲ្យ​កើត​ខ្យល់ (វាតវលាហក) ។ វាយុបថ (--បត់) ផ្លូវ​ខ្យល់ (អាកាស) ។ វាយុបុត្រ (ម. ព. ពាយុបុត្រ) ។ វាយុផល (--ផល់) ឥន្ទធនូ; ព្រឹល, គ្រាប់​ព្រឹល ។ វាយុភក្ស (--ភ័ក) ដែល​មាន​ខ្យល់​ជា​អាហារ; អ្នក​បរិភោគ​តែ​ខ្យល់ ។ ឈ្មោះ​យក្ស​ម្នាក់​ក្នុង​រឿង​រាមកេរ្តិ៍ ។ វាយុរោសា រាត្រី (យប់) ។ វាយុវេគ (--វេក) កម្លាំង​ខ្យល់, សន្ទុះ​ខ្យល់ ។ វាយុស័ខ ដែល​មាន​ខ្យល់​ជា​សម្លាញ់ (ភ្លើង) ។ល។