វិសេសន
--សៈន៉ៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (វិសេសន; វិឝេឞណ) ដែលប្រាប់លក្ខណៈ; ដែលជាជំនួយគេ ។ ន. ការធ្វើឲ្យផ្សេងគ្នា, ឲ្យប្លែកគ្នា; ការធ្វើឲ្យច្បាស់លាស់, ឲ្យជាក់លាក់ ។ គុណសព្ទឬតុល្យាធិករណៈ គឺសព្ទដែលប្រាប់លក្ខណៈរបស់នាមនាម ប្រើជាជំនួយនាមនាម, ដូចជា ផ្ទះតូចទាប; តូច និង ទាប ជាវិសេសនៈរបស់ ផ្ទះ (ព. វ.) ។ --នៈ