សច្ចំ
ស័ច-ច័ង បា.; សំ. ( និ. ជា កិ. វិ. ) (សត្យំ ឬ សត្យម៑) ទៀង, ពិត, ប្រាកដ, មែន, មែនហើយ ។ ខ្មែរប្រើជា ន. សេចក្ដីពិត, ការប្រាកដ, ទៀង, មែន : មានសច្ចំ, កាន់សច្ចំ ។ ឬប្រើជា គុ. ដែលទៀង, ពិត, ប្រាកដ, មែន : ពាក្យសច្ចំ, មនុស្សសច្ចំ, អ្នកសច្ចំ ។