សណ្ដ
សន់-ដ ( ន. ) ហាម, កណ្ដាប់មាត់, រឹម ដែលដាក់បន្សាបថែមឲ្យកើនចំណុះឬកើនបន្ទុកជាងប្រក្រតីដើម : លើកសណ្ដទូក, ចងសណ្ដតៅ ។ ព. ប្រ. ចងសណ្ដ ឬ ដាក់សណ្ដ, ថែមសណ្ដ និយាយបំផ្លើសឬពន្លើសហួសពីហេតុពិត ។ ត្រូវសណ្ដ ត្រូវគេបញ្ជោរក៏ឡើងជំនោរ ។ លើកសណ្ដ និយាយលើកជើងឬនិយាយបញ្ជោរ ។ ដីសណ្ដ គឺដីត្រីកោណដែលលូកចូលទៅក្នុងសមុទ្រ ។