សណ្ឋិត
បា.; សំ. ( កិ. ) (សំស្ថិត) ឋិតនៅស៊ប់, តាំងស៊ប់, ឈរ; ឈប់ ។ រ.ស. ទ្រង់សណ្ឋិត ឬ ទ្រង់ព្រះសណ្ឋិត ទ្រង់ឈរ ឬទ្រង់ឈប់ ។ សព្ទអារក្សថា “ចូលរូប, ជាន់រូប, គ្របរូប” : អស់លោមមកសណ្ឋិត, គ្រូមកសណ្ឋិត ។
បា.; សំ. ( កិ. ) (សំស្ថិត) ឋិតនៅស៊ប់, តាំងស៊ប់, ឈរ; ឈប់ ។ រ.ស. ទ្រង់សណ្ឋិត ឬ ទ្រង់ព្រះសណ្ឋិត ទ្រង់ឈរ ឬទ្រង់ឈប់ ។ សព្ទអារក្សថា “ចូលរូប, ជាន់រូប, គ្របរូប” : អស់លោមមកសណ្ឋិត, គ្រូមកសណ្ឋិត ។