សន្ទិដ្ឋមិត្ត
សន់-ទិត-ឋៈ មិត បា.; សំ. ( ន. ) (សំទ្ឫឞ្ត + មិត្រ) មិត្តដែលគ្រាន់តែបានចួបឃើញគ្នាមួយដងមួយកាលមិនសូវស្និទ្ធស្នាលប៉ុន្មាន, មនុស្សស្គាល់គ្នា : លុះខ្ញុំទៅដល់ទីនុះ មានពួកសន្ទិដ្ឋមិត្ត និង សម្ភត្តមិត្តមកទទួលឈូឆរឱបអរសាទរ ។ ព. ផ្ទ. សម្ភត្តមិត្ត, អទិដ្ឋមិត្ត ឬ--មិត្រ ។