សន្ធប់
( កិ. ) ខ្ទប់, បិទ មិនឲ្យបើកឬរើបាន : យកថ្មសន្ធប់រូងភ្នំ ។ បិទទុកមិនឲ្យលេចឮ, ខ្ទប់ចោលមិនជំនុំជម្រះ, បំបាត់ដំណើរឬបំបាត់រឿងចោល: សន្ធប់ដំណើរក្តី, សន្ធប់ពាក្យបណ្ដឹង, សន្ធប់រឿង ។
( កិ. ) ខ្ទប់, បិទ មិនឲ្យបើកឬរើបាន : យកថ្មសន្ធប់រូងភ្នំ ។ បិទទុកមិនឲ្យលេចឮ, ខ្ទប់ចោលមិនជំនុំជម្រះ, បំបាត់ដំណើរឬបំបាត់រឿងចោល: សន្ធប់ដំណើរក្តី, សន្ធប់ពាក្យបណ្ដឹង, សន្ធប់រឿង ។