( គុ. ឬ កិ. វិ. ) ដែលព្រួយចិត្តខ្លាំង ដេកកើតទុក្ខក្រៀមក្រំ ពោះបាក់សន្ធៃ : កើតទុក្ខសន្ធឹកសន្ធៃ ។