សម្បជានមុសាវាទ
ស័ម-ប៉ៈ ជានៈ-- បា.; សំ. ( ន. ) (សំប្រជ្ញានម្ឫឞាវាទ ឬ សម្រ្ប--) ពាក្យកុហកដែលពោលដោយដឹងខ្លួន គឺដឹងថាខ្លួនមានទោសខុសពិតហើយពោលកុហក ឬដឹងថាខ្លួនមានកំហុសពិត ក៏បិទបាំងលាក់ទោសមិនប្រាប់គេ ក្នុងវេលាដែលគេត្រូវសួរ ។