សម្បជានមុសាវាទ

ពីWiktionary

ស័ម-ប៉ៈ ជានៈ-- បា.; សំ. ( ន. ) (សំប្រជ្ញានម្ឫឞ‌ាវាទ ឬ សម្រ្ប--) ពាក្យ​កុហក​ដែល​ពោល​ដោយ​ដឹង​ខ្លួន គឺ​ដឹង​ថា​ខ្លួន​មាន​ទោស​ខុស​ពិត​ហើយ​ពោល​កុហក ឬ​ដឹង​ថា​ខ្លួន​មាន​កំហុស​ពិត ក៏​បិទ​បាំង​លាក់​ទោស​មិន​ប្រាប់​គេ ក្នុង​វេលា​ដែល​គេ​ត្រូវ​សួរ ។