សីសៈ
សូមដាក់សំឡេង និង រូបភាព។
ខ្មែរ[កែប្រែ]
ការបញ្ចេញសំឡេង[កែប្រែ]
និរុត្តិសាស្ត្រ[កែប្រែ]
មកពីពាក្យសំស្ក្រឹត រឺ បាលី សីស។ សំ.; បា. ( ន. ) (សីស) សំណខ្មៅ; ស័ង្កសី; ស៊ីវិឡាត ។ (សំ. ឝីឞ៌) ក្បាល ។ ប្រើជាសមណសព្ទ : អាត្មាមិនសូវសប្បាយចេះតែឈឺ សីសៈ ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ សរសេរជា សីស អ. ថ. សី-សៈ, ដូចជា សីសច្ឆេទទោស (សី-ស័ច-ឆេទៈ--) ទោសកាត់ក្បាល (ទោសប្រហារជីវិតដោយកាត់ក) ។ សីសតាណ ឬ--ត្រាណ គ្រឿងការពារក្បាល គឺដួន, មួក ។ សីលប្បចាល (សី-ស័ប-ប៉ៈ--) ការអង្រួនក្បាល, ការគ្រវីឬងក់ក្បាល ។ សីសរោគ រោគឈឺក្បាល, ជំងឺក្បាល ។ សីសវេដ្ឋន៍ (សីសៈវេត) ឈ្នួតក្បាល ។ល។ (ម. ព. សិរ ផង) ។