សឹក

ពីWiktionary
  1. ( គុ. ) រេច, រិល, រលីង ដោយ​ត្រដុស, ដោយ​កកិត, ដោយ​សង្កួត ជាដើម : សឹក​រលោង សឹក​ឡើង​រលោង ។ ប្រើ​ជា កិ. ឬ កិ. វិ. ក៏​បាន: ទឹម​សឹក​ក ។ ព. ទ. បុ. គោ​លឿន​សឹក​ក... ចេះ​ច្រើន​នឿយ​ច្រើន... ។ ដើរ​សឹក​ជើង​ស្ដើង​ផ្លូវ ដើរ​ទៅ​មក​តាម​ផ្លូវ​មួយ​ច្រើន​ដង​រាប់​មិន​អស់ ។ ស្ដី​សឹក​មាត់​សឹក​ក (ព. ប្រ.) ស្ដី​ប្រដៅ​ថែម​ហើយ​ថែម​ទៀត​រឿយ​ៗ ។
  2. ( កិ. ) ផ្លាស់​ភេទ​ពី​បព្វ​ជិត​មក​ជា​គ្រហស្ថ : សឹក​ពី​សាមណេរ, សឹក​ពី​ភិក្ខុ (ព. ខ្ព. ចាក​សិក្ខា ឬ ចាក​សិក្ខាបទ); សរសេរ​ជា សិក្ខ ក៏​មាន ដោយ​អនុលោម​តាម​ពាក្យ​ថា សិក្ខា សំដៅ​សេចក្ដី​ថា “លា​ឬ​ចេញ​ចាក​សិក្ខា” ប៉ុន្តែ​ប្រើ​រត់​របប​ជា សឹក អស់​ទៅ​ហើយ ។
  3. ( ន. ) ទ័ព, ចម្បាំង : ស្រុក​កើត​សឹក ស្រុក​កើត​ចម្បាំង ។ សឹក​សង្រ្គាម ចម្បាំង ។ សឹក​សត្រូវ បច្ចា​មិត្ត ។ សឹក​សាម ទ័ព​រាយរង, ទ័ព​រាត់រាយ ។ ព្យូហ៍​សឹក បញ្ឆោត​កង​ទ័ព​ខាង​បច្ចា​មិត្ត​ដោយ​ឧបាយ​កល (ម. ព. ព្យូហ៍ ផង) ។ ស្ងប់​សឹក ឈប់​លែង​ច្បាំង​គ្នា, អស់​ចម្បាំង ។ល។

(ម. ព. សឹកប្តឹក) ។

  1. ភូមិនៃឃុំតាអង