ស្ងាត់
( គុ. ) ដែលស្ងប់ឥតមានសូរសព្ទ, ឥតលេចឮ; ដែលស្ងប់ឥតជ្រួលច្រាល់ : ទីស្ងាត់; ចិត្តស្ងាត់ចាកកាម ។ ស្ងាត់បាត់ ស្ងាត់មិនលេចឮ ។ ស្ងប់ស្ងាត់ (ម. ព. ស្ងប់) ។ ស្ងៀមស្ងាត់ ស្ងៀមមិនស្ដីនិយាយ, ស្ងៀមមិនឮមាត់ ។ល។
( គុ. ) ដែលស្ងប់ឥតមានសូរសព្ទ, ឥតលេចឮ; ដែលស្ងប់ឥតជ្រួលច្រាល់ : ទីស្ងាត់; ចិត្តស្ងាត់ចាកកាម ។ ស្ងាត់បាត់ ស្ងាត់មិនលេចឮ ។ ស្ងប់ស្ងាត់ (ម. ព. ស្ងប់) ។ ស្ងៀមស្ងាត់ ស្ងៀមមិនស្ដីនិយាយ, ស្ងៀមមិនឮមាត់ ។ល។