អង្កូរ

ពីWiktionary

សំ. បា. ( ន. ) (អង្កុរ ឬ សំ. អង្កូរ) ពន្លក; ទំពាំង; លំពង់; ខ្នែង​ខ្ចី ។ ខ្មែរ​ច្រើន​ប្រើ​តែ​ដែល​ផ្សំ​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ចុង​សព្ទ​ដទៃ, ដូច​ជា ព្រឹក្សង្កូរ ឬ រុក្ខង្កូរ (ព្រឹក-ក្ស័ងកូរ ឬ រុក-ខ័ង) ពន្លក​ឈើ; លំពង់ ឬ ខ្នែង​ឈើ​ខ្ចី ។ វេឡុ​រង្កូរ (--រ៉ង់--); បា. វេឡុ “ឫស្សី” + រ-អាគម + អង្កូរ) ទំពាំង​ឫស្សី ។ល។ (ម. ព. ពុទ្ធង្កូរ ផង) ។