អចល
អៈចៈល៉ៈ សំ. បា. ( គុ. ) ដែលមិនកម្រើក, មិនកក្រើក, មិនរំភើប; នឹង, នឹងធឹង, នឹងនៅ; ស្ងប់ ។ ន. ភ្នំ ។ អចលគ្រាម ស្រុកដែលស្ងប់ឥតរបះរបោរ, ស្រុកដែលមានសន្តិសុខ ។ អចលចិត្ត ចិត្តនឹង, ចិត្តនឹងធឹង; ចិត្តស្ងប់ ។ អចលភណ្ឌ ភណ្ឌៈដែលលើកយកទៅណាពុំរួច ។ អចលរដ្ឋ រដ្ឋសុខស្ងប់ ។ អចលវត្ថុ អសង្ហារិមវត្ថុ, អចលភណ្ឌ (ខ្មែរច្រើនប្រើជា អចលនវត្ថុ) ។ អចលស្សទ្ធា (អៈចៈលុ័សស័ត-ធា) ការជឿស៊ប់ឥតងាកបែរ ។ល។