អចលនៈ
អៈចៈល៉ៈន៉ៈ សំ. បា. ( ន. ) (អចលន) ការមិនកក្រើក, មិនកម្រើក, មិនរំភើប; ការស្ងប់ ។ អចលនភាព ភាវៈមិនកម្រើក ។ អចលនវត្ថុ (អៈចៈល៉ៈន៉ៈវ័ត-ថុ) មើលក្នុងពាក្យ អចល (គួរប្រើជា អចលវត្ថុ (ព្រោះ អចល ជា គុ., អចលន ជា ន., ដែលពុំគួរផ្សំជាមួយនឹង វត្ថុ ជា ន. ដែរ, ឬប្រើ អសង្ហារិមវត្ថុ វិញក៏បាន) ។