អចៃដន្យ
សំ. ( ន. ) (អចៃតន្យ) ដំណើរមិនបណ្តាលឲ្យគិតឃើញ, ការបាំងគំនិត ឬការនាំឲ្យបាំងគំនិត : ដំណើរនុះជាអចៃដន្យ ។ ព. ផ្ទ. ចៃដន្យ ។ អចៃតន្យ
សំ. ( ន. ) (អចៃតន្យ) ដំណើរមិនបណ្តាលឲ្យគិតឃើញ, ការបាំងគំនិត ឬការនាំឲ្យបាំងគំនិត : ដំណើរនុះជាអចៃដន្យ ។ ព. ផ្ទ. ចៃដន្យ ។ អចៃតន្យ