អច្ចុត

ពីWiktionary

អ័ច-ចុ-តៈ ឬ --ចុត បា.; សំ. ( គុ. ) (អច្យុត) ដែល​ឥត​កម្រើក; ខ្ជាប់ខ្ជួន; នឹងធ្មឹង ។ ន. ព្រះ​និញ្វន; អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ខ្ជាប់ខ្ជួន, អ្នក​មាន​ចិត្ត​នឹងធឹង វិស្ណុ ។ អច្ចុត​តាបស ឬ --ឥសី, --ឫសី តាបស​ឬ​ឥសី​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ខ្ជាប់ខ្ជួន (នាម​ឥសី​មួយ​រូប​ក្នុង​រឿង​មហា​វេស្សន្តរ​ជាតក ដែល​ជូជក​បញ្ឆោត​ឲ្យ​ប្រាប់​ផ្លូវ​ទៅ​ចួប​នឹង​ព្រះ​វេស្សន្តរ) ។