អច្ចុត
អ័ច-ចុ-តៈ ឬ --ចុត បា.; សំ. ( គុ. ) (អច្យុត) ដែលឥតកម្រើក; ខ្ជាប់ខ្ជួន; នឹងធ្មឹង ។ ន. ព្រះនិញ្វន; អ្នកប្រព្រឹត្តធម៌ខ្ជាប់ខ្ជួន, អ្នកមានចិត្តនឹងធឹង វិស្ណុ ។ អច្ចុតតាបស ឬ --ឥសី, --ឫសី តាបសឬឥសីអ្នកប្រព្រឹត្តធម៌ខ្ជាប់ខ្ជួន (នាមឥសីមួយរូបក្នុងរឿងមហាវេស្សន្តរជាតក ដែលជូជកបញ្ឆោតឲ្យប្រាប់ផ្លូវទៅចួបនឹងព្រះវេស្សន្តរ) ។