អញ្ភស

ពីWiktionary

អ័ប-ភាសៈ ឬ អ័ប-ភាស បា.; សំ. ( ន. ) (អភ្យាស) ការ​បង្វឹក​ឬ​បង្ហាត់; ការ​ដាក់​ថែម​ឬ​បន្ថែម; ការ​ដាក់​ផ្ទួន; ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាំ, ឲ្យ​រឹងប៉ឹង ។ ក្នុង​វេយ្យាករណ៍​បាលី​និង​សំស្រ្កឹត​ហៅ​អក្សរ​ដែល​ថែម​មួយ​តួ​ទៀត​ពី​ខាង​ដើម​តាម​បែប​ដែល​មាន​កំណត់​ឲ្យ​ប្រើ ដើម្បី​ឲ្យ​ប្លែក​ពី​ប្រក្រតី (ប្រើ​ដាក់​ថែម​ពី​ខាង​ដើម​បាន​ចំពោះ​តែ​អក្សរ សិថិល តាម​វគ្គ​របស់​ខ្លួន; ឯ​អក្សរ​ក្នុង អវគ្គ មិន​និយាយ​ពី សិថិល ទេ, សម្រាប់​ភាសា​ខ្មែរ ប្រើ​បាន​តាម​គួរ​ដល់​ការ​ប្រកប), ដូច​ជា ទេតិ អញ្ភស​ជា ទទាតិ “(គេ)ឲ្យ” ជាដើម ។ ក្នុង​ភាសា​ខ្មែរ​ក៏​មាន​ប្រើ​អញ្ភស​ច្រើន​ណាស់, ដូច​ជា ក្រូស​ៗ, ខុង​ៗ, គ្រើម​ៗ, ឃុក​ៗ, ច្រែត​ៗ, ឆត​ៗ, ត្រុន​ៗ, ទើម​ៗ, ទ្រម​ៗ, ពើម​ៗ, ភ្លឹម​ៗ, ភ្លើ​ៗ, វិច​ៗ, វើក​ៗ, អញ្ភស​ជា កក្រូស, កខុង, គគ្រើម, គឃុក, ចច្រែត, ចឆត, តត្រុន, ទទើម, ទទ្រម, ពពើម, ពភ្លឹម, ពភ្លើ, រវិច, រវើក ជាដើម (អញ្ភស​សម្រាប់​ភាសា​ខ្មែរ មាន​ទំនង​ស្រដៀង​គ្នា​នឹង បុព្វបទ ដែរ ។ ម. ព. បុព្វបទ ក្នុង​ពាក្យ បុព្វ ផង) ។