អឌ្ឍចន្ទ
អ័ត-ឍៈច័ន បា.; សំ. ( ន. ) (អធ៌ + ចន្រ្ទ) ព្រះចន្រ្ទពាក់កណ្តាលវង់ ឬព្រះចន្រ្ទកន្លះភាគ ។ ព. ប្រ. ស្នាមគំនូស, ស្នាមចម្លាក់ឬអ្វីៗដែលមានសណ្ឋានដូចព្រះចន្រ្ទកន្លះភាគ; (ប្រើដូចជា គុ. ក៏បាន) : គំនូសអឌ្ឍចន្ទ, សណ្ឋានអឌ្ឍចន្ទ ។ ជណ្ដើរមានសណ្ឋានកាំដូចព្រះចន្ទកន្លះភាគ : អឌ្ឍចន្ទប្រាសាទ, អឌ្ឍចន្ទខឿនចេតិយ (រ. ស. ប្រើក្លាយតាមរជ្ជសម័យ, សូម្បីជណ្ដើរប្រាសាទឬដំណាក់ក្សត្រិយ៍ ដែលមានសណ្ឋានមិនដូចព្រះចន្ទកន្លះភាគទេក៏ហៅ អឌ្ឍចន្ទ ដែរ) ។