អឌ្ឍចន្ទ

ពីWiktionary

អ័ត-ឍៈច័ន បា.; សំ. ( ន. ) (អធ៌ + ចន្រ្ទ) ព្រះ​ចន្រ្ទ​ពាក់​កណ្តាល​វង់ ឬ​ព្រះ​ចន្រ្ទ​កន្លះ​ភាគ ។ ព. ប្រ. ស្នាម​គំនូស, ស្នាម​ចម្លាក់​ឬ​អ្វី​ៗ​ដែល​មាន​សណ្ឋាន​ដូច​ព្រះ​ចន្រ្ទ​កន្លះ​ភាគ; (ប្រើ​ដូច​ជា គុ. ក៏​បាន) : គំនូស​អឌ្ឍ​ចន្ទ, សណ្ឋាន​អឌ្ឍ​ចន្ទ ។ ជណ្ដើរ​មាន​សណ្ឋាន​កាំ​ដូច​ព្រះ​ចន្ទ​កន្លះ​ភាគ : អឌ្ឍ​ចន្ទ​ប្រាសាទ, អឌ្ឍ​ចន្ទ​ខឿន​ចេតិយ (រ. ស. ប្រើ​ក្លាយ​តាម​រជ្ជ​សម័យ, សូម្បី​ជណ្ដើរ​ប្រាសាទ​ឬ​ដំណាក់​ក្សត្រិយ៍ ដែល​មាន​សណ្ឋាន​មិន​ដូច​ព្រះ​ចន្ទ​កន្លះ​ភាគ​ទេ​ក៏​ហៅ អឌ្ឍ​ចន្ទ ដែរ) ។