អនិច្ច

ពីWiktionary

អៈនិច-ចៈ ឬ--និច បា.; សំ. ( គុ. ) (< ន> អ “មិន, ពុំ, ឥត” + និច្ច “ទៀង”; អនិត្យ) ដែល​មិន​ទៀង, មិន​ឋិត​ថេរ, ពុំ​ប្រាកដ; ដែល​តែង​តែ​ប្រែប្រួល​តាម​ធម្មតា ។ ព. ផ្ទ. និច្ច, និត្យ ។ បើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ អ. ថ. អៈនិច-ចៈ, ដូច​ជា អនិច្ច​កម្ម កម្ម​មិន​ទៀង; (សេចក្ដី​ស្លាប់) : ទទួល​អនិច្ច​កម្ម (ព. គ. សម្រាប់​សាធារណ​ជន​ជា​គ្រហស្ថ) ។ អនិច្ច​កាល កាល​មិន​ទៀង; មិន​មែន​រាល់​កាល (ព. ផ្ទ. និច្ច​កាល) ។ អនិច្ចតា ឬ--ភាព ភាវៈ​ឬ​ដំណើរ​មិន​ទៀង ។ អនិច្ចតា​ធម៌ ធម៌​គឺ​ភាវៈ​មិន​ទៀង, សេចក្ដី​មិន​ទៀង ។ អនិច្ច​ធម្ម ធម៌​មិន​ទៀង (សេចក្ដី​ស្លាប់) : ទទួល​អនិច្ច​ធម្ម (សម្រាប់​ប្រើ​ចំពោះ​តែ​បព្វជិត) ។ អនិច្ច​លក្ខណៈ ការ​សម្គាល់​ឃើញ ឬ​គ្រឿង​កំណត់​ឃើញ​ថា​បញ្ចក្ខន្ធ​ឬ​អយតនៈ​ជាដើម​មិន​ទៀង ។ អនិច្ច​សញ្ញា សេចក្ដី​សម្គាល់​ឃើញ​ថា​បញ្ចក្ខន្ធ​ឬ​អាយតនៈ​ជាដើម​មិន​ទៀង ។ អនិច្ចានុបស្សនា (--បុ័ស-សៈន៉ា) ប្រាជ្ញា​ដែល​ពិចារណា​ឃើញ​ថា​បញ្ចក្ខន្ធ​ឬ​អាយត-នៈ​ជាដើម​ជា​អនិច្ចតា​ធម៌ ។ អនិច្ចានុបស្សី (--បុ័ស-សី) អ្នក​ដែល​តែង​តែ​ពិចារណា​ឃើញ​នូវ​អនិច្ចតា​ធម៌ (បើ​ស្ត្រី អនិច្ចានុបស្សិនី) ។ ល ។