អន្តរ
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
ផ្នត់ដើម
អន្តរ
អ័ន-ដ ឬ អន់-តៈរ៉ៈ សំ. បា. ( ន. ) ចន្លោះ, រវាង; ដទៃ; រយៈ; ប្រហោង, រូង, រន្ធ; ទោសភ្លាំងភ្លាត់; ឱកាស; ចំណែកឬប៉ែកខាងក្នុង; ចិត្ត, វិញ្ញាណ; សំពត់, សំពត់ស្លៀក។ អន្តរកប្ប (--ក័ប) កប្បជាចន្លោះឬក្នុងរវាងនៃកប្បមួយៗ។ ច្រើននិយាយថា កើតអន្តរកប្ប (--អន់-ដ-រ៉ៈក័ប ឬ អន-ដ-ក័ប) សំដៅសេចក្ដីថា “កើតជម្លោះវាយកាប់ចាក់គ្នា” : កំពុងតែសុខៗ ស្រាប់តែស្រុកទេសកើតអន្តរកប្ប។ អន្តរការណ៍ ឬ --ហេតុ ការណ៍ដែលនាំឲ្យទើសទាក់, រឿងហេតុទើសទាក់, ឧបសគ្គ; ហេតុជាទោស ។ អន្តរកាល ឬ--សម័យ កាលឬសម័យដែលមានហេតុនាំឲ្យទើសទាក់ពុំស្រួល ។ អន្តរគវេសី (--គៈ--) អ្នកស្វែងឬរំពៃរកទោសគេ (បើស្ត្រីជា អន្តរគវេសិនី) ។ វេវ. រន្ធគវេសី, រន្ធគវេសិនី ។ អន្តរគ្រឹះ ចន្លោះផ្ទះ ។ អន្តរជាតិ ជាតិដទៃ, ជាតិនានា ។ អន្តរាត្ម័ន ឬ អន្តរាត្មា (< អន្តរ + អាត្មន៑, អាត្មា) ចិត្តឯង, ខ្លួនឯង; ក្នុងចិត្ត; ក្នុងខ្លួន ។ អន្តរាបត្តិ (< អន្តរ + អាបត្តិ) អាបត្តិក្នុងចន្លោះគឺអាបត្តិសង្ឃាទិសេសដែលភិក្ខុត្រូវក្នុងកាលកំពុងនៅបរិវាស (ព. វិ. ពុ.) ។ល។ ប្រើរៀងភ្ជាប់ពីខាងចុងសព្ទដទៃក៏បាន, ដូចជា ពុទ្ធន្តរ, លោកន្តរ ជាដើម (ម. ព. ទាំងនេះ) ។