អរជុន
អរ-ជុន សំ.; បា. ( គុ. ) (អជ៌ុន; អជ្ជុន) ស, សថ្លា; ថ្លា; ភ្លឺ, ភ្លឺថ្លា ។ ន. សម្បុរស; ព័ណ៌អរុណភ្លឺបំព្រាង គឺព័ណ៌អរុណសដែលរះបំព្រាងពីឯកើត ។ នាមនៃបាណ្ឌវៈទី ៣ ក្នុងរឿងមហាភារតៈ ។ ព្រះនាមក្សត្រិយ៍និងនាមមេទ័ពឯទៀតក្នុងរឿងសម័យបុរាណ ។ ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ ។ ខ្មែរយកពាក្យនេះមកប្រើជាឋានន្តរនៃពួកមន្រ្តីខាងក្រសួងចម្បាំង, ប៉ុនែ្តប្រើក្លាយជា អរជូន ឬ អជ៌ូន, ដូចជា ឲកញ៉ាអរជូន (អភិបាលស្រុកត្បូងឃ្មុំ) និងមន្រ្តីឯទៀត, ដូចជា អរជូនឫទ្ធិរង្គ, ពិភ័ក្តិអរជូន, ជំនិតអរជូន, ទេពអរជូន, ភក្តីអរជូន ជាដើម។ អជ៌ុន