អស្តង្គត
ជើង ដ, អ. ថ. អស់-ស្តង់-គត់ សំ.; បា. ( កិ. ឬ គុ. ) (អស្តំគត; អដ្ឋង្គត ឬ អត្ថង្គត) ដល់នូវភាវៈមិនប្រាកដ; ធ្លាក់ចុះបាត់ទៅ; លិចបាត់ទៅ; បាត់ពន្លឺទៅ; ដែលដល់នូវភាវៈមិនប្រាកដ; ដែលលិចបាត់ទៅហើយ : ព្រះអាទិត្យអស្តង្គត ព្រះអាទិត្យលិច ។ ពេលអស្តង្គត ពេលថ្ងៃលិច ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អ័ស-ស្ត័ង-គៈ តៈ, ដូចជា អស្តង្គតកាល ឬ--វេលា, --សម័យ កាលឬវេលា, សម័យនៃព្រះអាទិត្យលិច (ពេលថ្ងៃលិច) ។ អស្តង្គតសូរ្យ, --សូរ្យា, --សូរ្យោ (--សូរ, --សូរ-យ៉ា, --សូរ-យ៉ោ) ព្រះអាទិត្យលិច (ព. កា.) ។ល។