អាប់ចុន
ស., ល. ( គុ. ) (អ័បចន, ល. អ័បចន អ. ថ. អាប់ចុន) ដែលទាល់គំនិត, ទាល់ផ្លូវទាល់ដំណើរ; តោកយ៉ាក, ដុនដាប; ទន់ថយ, ខ្សោយអំណាច, ខ្សោយអានុភាព : ស្រុកអាប់ចុន, ប្រទេសអាប់ចុន, ធ្លាក់ខ្លួនទៅជាមនុស្សអាប់ចុន ។ សម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យជាង តាមចំនួនកាព្យដែលមានសម្ផស្សចាប់ចួនតាមដំណើរសេចក្ដីកវីក៏យល់ថាគួរប្រើ, ដូចជា កាលខ្លួនមានបុណ្យ ពុំស្គាល់អាប់ចុន ស្រវឹងថ្កើងថ្កាន លុះដល់ធ្លាក់ខ្លួន អស់យសធនធាន ទើបភ្ញាក់វិញ្ញាណ ស្គាល់ភាពអាប់ចុន ។ ឥតគេរាប់អាន ព្រោះកម្មរុញច្រាន ឲ្យអស់ស័ក្តិបុណ្យ ខំប្រឹងរិះរក ប៉ប៉ះប៉ប៉ុន តាមភាពអាប់ចុន ផ្សងបុណ្យព្រេងចាស់ ។